Muhtaç insanlara
yardım etmek isteyip de
bu fırsatı bir biçimde
bulamayanlara,
Savaş ile Barış
adlı iki kardeşin
imkansızlıklar
içinde verdiği
hazin hayat mücadelesini
anlatmak istiyorum...
İki kardeş, 8 yıl önce
annelerini kaybetti. Barış henüz 9 yaşındaydı. Baba,
genç yaşta kaybettiği eşinin
acısına dayanamayıp hastalandı. Yatağa
düştü. Ona bakmak, evin büyük oğlu
Savaş'a düştü. İki kardeş, bir yandan da
okula gidiyordu. Baba, yatalaktı. Ailenin
hiç kimsesi yoktu...
Savaş, babasının ihtiyaçlarını
yatağının başucuna koyup,
evden çıkıyordu. Aslında, küçük Barış da
bakıma muhtaçtı. Ağabey onu yedirip içirdikten sonra
okula uğurluyordu. Kendisi de o yıl
OMÜ Bilgisayar Mühendisliği Bölümü'nü kazandı.

Babaları, bir süre sonra
hayatını kaybetti. Evin direği yıkılmıştı. İki kardeşi,
kötü günler bekliyordu. Babanın emekli maaşı
kesilmişti. Izdırap dolu günler
çok geçmeden başlamıştı. "Devlet Baba"
devreye girdi ve onlara
"yetim aylığı" bağladı...
Selahiye Mahallesi Teyfikiye Sokak'ta
bir apartmanın zemin katında
kirada oturuyorlardı. Kirayı, yetim aylığıyla
ödüyorlardı. Ancak, kış bastırmıştı. Odun-kömür parası yoktu. Onlar elektrikli sobayla
ısındı. Sonra yüklü elektrik parası
gelince, faturayı ödeyemediler. Elektrikleri kesildi. İki genç, komşularında derslerini çalıştı.
Gece eve döndüklerinde,
aynı odada kalıp, nefesle ısınıyorlardı... Savaş, bu zorlu günler
içinde başarısız bir eğitim- öğretim
dönemi geçirince; bursu da kesildi...

İki gencin hayat kavgasında
gardı düşmüştü. Her an
yenilmek mümkündü. Ancak,
komşularının yardımıyla
zar zor ayakta kalıyorlardı...
Bu arada, kira elektrik ve su borcu
birikiyordu. YEDAŞ, icraya verdi. Abonelik,
rahmetli babalarının üzerineydi. Ev sahipleri
merhametliydi. Onları, sıkboğaz etmiyordu...

İki gencin yaşadığı dramı
öğrendiğimde,
Savaş'la görüşmek istedim...
Gazetede onu dinlediğimde, daha çok üzüldüm...
Acımasız hayat kavgasında,
bu iki gencin
yenik düşmemesi için
yaşadıkları
yürek yakan dramı
sizlerle paylaşmak istedim...
Ve hadis alimlerinden İmam Tirmizi'den
bir aktarma yapalım:
"Müslümanlar arasında
kim bir yetimin yiyecek ve içeceğini
üstlenecek şekilde
sahiplenirse, affedilmeyecek bir günah işlemişse
bile Allah onu mutlaka cennete koyar."