Bugünleri de
gördük sonunda...
Kıyamet alametleri midir
acaba?..
Pireler deve
cahiller alim
kesildi başımıza...
Yok böyle
bir yüzsüzlük!..
Meslek hayatımda
ne insanlar gördüm
ne olaylara tanık oldum...
Ancak, utanma
duygusunun
bu kadar
değersizleştirildiğine
hiç rastlamadım...
Bir beyaz kağıda
herkes, her şeyi istediği gibi
yazabilir...
O andaki ruh hali,
yazıya yansır...
Sevgi ifadelerinde
yanlış olsa da
kabul görür yürekte...
Sevgidir, aşktır, saygıdır sonuçta...
Ne var ki öfke halinde
yazmak tehlikelidir...
Vicdan, "Ne yapıyorsun" diye fren
bastırmazsa
camdan köşkte oturduğunu
unutup,
elindeki taşların
bumerang gibi
dönüp,
seni bulduğunu
ve seni vurduğunu
zamanla anlarsın!..
İşte o yüzden
elindeki
taşı sağa sola
atmadan önce
düşünmek gerek!..
Kişilikleri gelişmemiş
zayıf karakterli
insanlarla
hiç uğraşmam...
Böylelerine
karşılık bile vermek,
benim için kayıptır...
Ne var ki başkasının
arkasına sığınıp,
aradan yumruk sallamaya
çalışan içi arızalı
insanların eziklik hıncını
böyle almaya
kalkışmalarına
acırım...
Bazen üzüldüğüm de olur...
Boylarına poslarına bakar;
kendi kendime hayıflanırım...
Neyse...
Siz bana 'Mazlum'u getirin!..
