Her daim tartışılan, karanlık geçmişimiz olmuştur bizim.
Ve çoğunu bir 'Derin' kelimesine ya da 'O anki şartlar öyle gerektiriyordu' basitliğinde değerlendiririz.
Toplumsal refleksimiz, bu yönde işlev görür.
Bakmayan günümüz gazete ve yazarlarının 28 Şubat post-modern darbesi ile ilgili çıkardıkları yaygaraya, çoğu o günlerde alkış tutuyordu.
Bu eleştiriye de cevap hazır elbet;
'O anki şartlar öyle gerektiriyordu'
Eski defterleri karıştırmak, çıkarılabilecek dersler açısından önemli.
Yok sadece sığ tartışma, suçlu arama gölgesindeyse lafı-ı güzaf.
Tartışılan hangi geçmiş olursa olsun, tarafsız olan ve asla yalan söylemeyen yegane gerçek rakamlardır.
28 Şubat sürecinde:
33 bin 271 öğretmen, kılık-kıyafet/fişlemeler nedeniyle disiplin soruşturması geçirdi,
3 bin 527 öğretmenin görevine son verildi,
11 bin 890 öğretmene kılık-kıyafet/fişlemeler nedeniyle disiplin cezası verildi,
4 bin 625 Milli Eğitim Bakanlığı çalışanı, istihbarat birimleri tarafından sözde irticayla ilişkilendirilerek fişlendi,
Yaklaşık 11 bin öğretmen ise istifa etmek zorunda bırakıldı.
Post -modern darbenin üzerinden 19 yıl geçti.
Mağdur olanların hakları iade edildi.
Geç de olsa hak yerini buldu.
Gelelim günümüze.
Ortada bir Post–modern darbe ya da onun artçı şokları olmamasına rağmen, tam 30 bin okul müdürü sırf siyasi düşünceleri ve sendikal tercihleri yüzünden görevden alındı.
Bazıları ise Yargıtay kararına rağmen hakları iade edilmedi.
Örnek mi?
Son olarak 19 Mayıs Halk Eğitim Müdürlüğü görevini sürdüren ve şu anda mahkeme kararına rağmen görevine dönemeyen Hasan Yiğit.
Halk Eğitimi yaşamın bir parçası olabilme cazibesine ve üretkenliğine kavuşturan Hasan Hoca, Bafra'dan sonra 19 Mayıs'ta da açtığı 200'e yakın kursla ilçenin sosyo-ekonomik yapısına hatırı sayılır katkıda bulunmuş olmasına rağmen haklı mücadelesinde yenilgiyi kabullenmiş ve emeklilik kararı almış durumda.
Sonuçta;
Şartlar ne kadar değişirse değişsin haksızlığa uğradığın noktadan haksızlık yaparsan sen de toplum vicdanının ana caddesinde tank yürütmüş olursun!
Biline…
