Türkiye'de günümüze dek; 20'si PKK, 8'i Irak ve Şam İslam Devleti, 4'ü Devrimci Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi, 4'ü Kürdistan Özgürlük Şahinleri, 3'ü ise el-Kaide'nin Türkiye yapılanmasına mensup kişiler tarafından olmak üzere 39 intihar saldırısı gerçekleşti.
Bu saldırıların 9 Mart 2003 ve 25 Mayıs 2012'teki saldırılardan yaralı kurtulan birer saldırgan dışında- tamamında intihar eylemcileri hayatını kaybederken, 24 saldırıda eylemci dışında da ölenler oldu ve toplamda eylemciler de dahil 417 kişi öldü.
Saldırıların 14'ü İstanbul, 5'i Ankara ve Hakkari, 4'ü Adana, 3'ü Van, 2'si Bingöl ve Gaziantep, 8'i ise Ağrı, Antalya, Bursa, Diyarbakır, Kayseri, Sivas, Şanlıurfa ve Tunceli illerindeydi. Bu saldırıların yanı sıra, ikisi PKK biri ise Devrimci Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi mensubu olan eylemciler tarafından düzenlenmesi planlanan saldırılar, farklı sebeplerden ötürü eylemcilerin üzerindeki patlayıcıların infilak etmesi sonucu gerçekleştirilemedi ve eylemciler hayatlarını kaybetti.
Ülkedeki ilk intihar saldırısı 30 Haziran 1996'da, PKK tarafından Tunceli'de gerçekleştirildi.
Türkiye'de bombaların katlettiği masum insanlar ile Paris'teki bombalamalarda hayatını kaybedenler arasında hiçbir fark yoktur.
Zira; terörün tehdidi altında olan ülkeler değil, tehdit altında olan sadece insanlık.
Gerek canlı bomba, gerekse diğer terörist eylemlerle yaşam hakları ellerinden alınan insanların ardından, geri kalan izleyici kitlenin ise tavrı yıllardır aynı:
Lanetliyor, kınıyor, intikam söylemleri…
Hedef kitle olan halkın ise duruşu belli; profil karartmak!
Allah aşkına yapmayın.
Terörü lanetleyerek, kınayarak, bela okuyarak, intikam sözü vererek bitiremezsiniz.
Ki bunu yaklaşık 50 yıldır yapıyoruz.
Yazık ki bitmedi.
Bitmeyecek.
Terörü liderler, cumhurbaşkanları, siyasetçiler de bitiremez.
Terörün en büyük destekçisi duyarsız halk kitleleridir.
Terörü ya İrlanda gibi oturur masaya şartlarını kabul ederek ya da topyekûn direnişle bitirirsiniz.
Yaşanılan terör saldırısından sonra esnaf o günkü kazancından, sanayici ihalesinden, sporcu müsabakasından, işçi mesaisinden, erkek ekmek parasından, kadın akşam yemeğinden, zengin borsa gözleminden, fakir köşeyi dönme hayalinden feragat edip Kürdü, Lazı, Çerkezi, Abazası, Alevisi, Sünnisi, Budisti, Ateisti alıp Türk Bayrağı'nı eline çıktığında sokağa;
İşte o gün biter terör.
Aksi halde biz daha çok kınar, lanetler, bela okuruz.
