Zamanında kılık- kıyafetinden dolayı Ankara'ya sokulmamış Aşık Veysel'in ölümünün 44 yılını(1894-1973) idrak ediyoruz.
Zor şartlarda hayatını sürdürmüş görme engelli Aşık Veysel yaşadıkça Anadolu kültürünün ve birlik temellerinin ortak paydasını seslendirmiştir. Bu ve buna benzer sanat erbabını anlamayanların, memleketin hiçbir şeyine talip olmamaları gerektiğine inanıyoruz.
O insanları, açıp solan çiçeğe benzetmiş ve ölümün gerçekliğine dikkat çekerek bu dünyadan geçip giderken,
'Açar solar türlü çiçek
Kimler gülmüş kim gülecek
Murat yalan ölüm gerçek
Dostlar beni hatırlasın…' dizelerinde noktayı koyarak bizden hatırlanılmasını istemiştir. Ve bizler de rahmetle anıyoruz.
Beni hor görme kardaşım
Sen altınsın ben tunç muyum
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben sac mıyım
Ne var ise sende bende
Aynı varlık her bedende
Yarın mezara girende
Sen toksun da ben aç mıyım
Kimi molla kimi derviş
Allah bize neler vermiş
Kimi arı çiçek dermiş
Sen balsın da ben çeç miyim
Topraktandır cümle beden
Nefsini öldür ölmeden
Böyle emretmiş yaradan
Sen kalemsin ben uç muyum
'Tabiata Veysel aşık
Topraktan olduk kardaşık
Aynı yolcuyuz yoldaşık
Sen yolcusun ben baç mıyım?' Ekonomik yada sosyal statüsü gereği farklı olduğuna inananlara haddini ve seviyesini bildiren bu dizelerdeki gerçeklik herkese küpe olsun temennisiyle…Selam ve sevgiler…
