MODERN İNSAN, YALNIZ İNSANDIR
Bir zamanlar
Yani bundan 35-40 yıl önceye kadar
Kapısı kilitli ev bulunmazdı memlekette.
Gece kapısını kilitleyene
İyi gözle bakılmaz
Tenkit edilirdi.
Olması gereken şey
Kapını bacanı örtmekti,
Kilitlemek değil.
Gurbetten bir yakının,
Uzaktan yakından
Bir misafirin,
Yanından yörenden
Bir ihtiyacı için koşturan
Komşun gelebilirdi!
Ve önemlisi
'Güven içinde hissetmiyorsan
O mahallede ne işin var'
Diye, sorarlar,
Kendini hissedebileceğin
En kötü kınamayla kınarlardı.
Toplum içinde yaşamak
İçinde bulunduğun topluma
Tam bir güven duygusuyla
Teslim olmaktı bir zamanlar.
Ülkenin birçok yerinde
Benzer manzaralarla toplum
Aidiyet sınırlarını çerçeveler
Bir bütün olarak sarıp sarmalardı.
Bugün bu sınırlar
Popüler bir değişkendir.
Maruz kalınan
Her türlü etken
Maddi ve manevi
Birçok değeri değiştirmiş;
Yerine değersiz bir
Değer verme
Alışkanlığı getirmiştir.
O gün, onu tatmin eden neyse
O, o gün için değerli
Sonrası için önemsizdir artık.
İnsanın bizatihi kendisi de
Bu vahşi tüketime maruz bırakılarak
Tüketilebilir bir nesne olarak
Karşılık bulur.
Bundan ötürüdür ki,
Modern insan, yalnız insandır.
Bizi kurtaracak olan şey
Kendi tarihimiz
Aidiyetlerimizdir.
Bunu fark etmek
Bu yönde bir adım atmak
İçinde bulunduğumuz
Kültürel emperyalizm karşısında
Onurlu bir duruş
Sergilemek değilse nedir?
Güzel günlere uyanın
Sağlıcakla kalın efendim.
