Hayatta kendimiz için yaşamıyoruz. Hep başkalarının ideallerini gerçekleştirmek için yaşıyoruz. Bunu yaparken çok çalışıyoruz. Çalıştıkça mutlu oluyoruz fakat insanın bir yaşama reçetesi var: dinlenmek , kendine zaman ayırmak gibi ...
Yaratılış amacımıza uygun bir hayatı seçmeliyiz. Çünkü insanın yaşarken mutlu ve huzurlu olacağı bir iklim oluşturmak biraz da bizim elimizde. Aşırı derecede maddi şeylerin peşinde koşmak (her insanın günlük gereksinimlerinin dışında) ve ona ulaşınca mutlu olacağımızı sanmak boş bir hayal bence. Fakat çalışmadan , para kazanmadan da bir şey olmuyor. Tabii ki insanı huzurlu kılan bir hayat boyu yaptıkları ve yapacakları şeylerin bir sınırının olması gerekiyor. İnsanın yaratılış itibariyle bu koşuşturmaya dayanma şansı yoktur. Bir yerde sigorta atar. İnsanın kendini tanıması ve ona göre hayata hazırlanması gerekir. İstek ve beklentilerimizi ulaşabileceğimiz hedeflere koymalıyız. Yoksa ulaşamayınca hayal kırıklığına uğramamız kaçınılmaz olur. Hayalsiz, hedefsiz hiçbir şey olmaz. İnsan hayalleriyle istek ve beklentilerini gerçekleştirebilir. Bir şeyi istemeden, onun hayalini kurmadan ona ulaşmak çok zordur.
Sadece kendimiz için yaşamadan, yaşamanın bir amacı olduğunu bilerek ve ona göre kendimizi hazırlayarak yaşamalıyız. Gerçeklerin dağına hayallerle ulaşılamayacağını da bilmek zorundayız. Günlük hayatın zorlukları ve insanın dışında var olan gerçekler ve sorunlar hiçbir zaman bitmeyecektir. Fakat kendimizi tanıdıkça ve anladıkça başkaları için de yapmamız gerekenler hep olacaktır. İnsan yalnız yaşayamaz. Toplum içinde yaşayabilen sosyal bir varlıktır. Hayata dönük bütün algıların ve beklentilerin ötesinde kendimizi tanıdıkça ve anladıkça hedeflerimizin bir sınırı olduğu bilincine ulaşırız. Bu bizim insan yönümüzdür. En büyük çabamız bu yönümüzü her zaman canlı ve bilinçli tutabilmek olmalıdır. O zaman hayatın daha bir yaşanır olduğunu anlarız. Kendimize de yeterince zaman ayırırız. Kendimizi tanımadan yapacaklarımızın sınırlarını da çizemeyiz.
Sonuç olarak ne için yaşadığınızı bilmiyorsanız; ne yaptığınızın da bir önemi yoktur.