Özellikle bugünlerde bir hasta ailemizin iftar sofrasındayız.
Malum, dayanışmanın zirveye taşındığı günler.
Başkaları bunaldığında 'Ben de varım' diyebilecek kişilere sosyal sorumlulukların bizzat hatırlatıldığı ay.
Ramazan akşamları, ailelerle iftarlarda kucaklaşmamız sıradanlaştı.
Aynı sofrada çorbayı ekmeği paylaşıyoruz.
Bedeni doyurma değil, gönüllerin paylaşımı asıl hedefimiz.
Sevincimiz, ailelerimizin 'Bize iftara ne zaman geleceksiniz?' davetlerinde.
Ulaşabildiklerimiz var, uzakta olanlar var…
Sofralarda zengin menüler bizi hiç ilgilendirmiyor.
Bir çorba bir bardak su yetiyor artıyor bile.
Aslında iftar sofralarında toplumsal bereketi gözlemliyoruz.
O birlikteliklerdeki dualar insana huzur veriyor.
İnsanoğlunun bu birlikteliklere ihtiyacı var mı?
Hem de nasıl…
Günümüzde, 'Yalnız Değilsiniz' mesajının gereğine herkesin ihtiyacı var.
Hastasından sağlıklı olanına, zengininden fakirine…
Vefa duygusuyla zenginleşen iftar sofralarında sosyal yaşamı diğer günlerden farklı teneffüs ediyoruz.
Ev ziyaretlerimiz Ramazan ayında daha bir anlamlı.
Hastalıkla mücadelede zor günleri aşmak kolay olmuyor.
Yokuşu çıkıp düze ulaşınca katkılar unutulmuyor.
Unutulmamış olmak dostlukları güçlendiriyor.
Yapmacık ve suni birlikteliklerden uzak kalınarak tabii ki…
Herkes evinde karnını doyurabilecek gücü kendinde görebilir.
Empatiyi, yaşamın bu birlikteliklerinde çok net tadabiliyorsunuz.
Hayatta zaten bazı buluşmalarasıl amaca ulaşmada bir araç değil mi?
Asırlar önce insanlığa söylenen,'Komşusu açken tok yatan bizden değildir.'
Bu reçeteyegünümüzde o kadar çok ihtiyaç var ki…
Sorunları kendiliğinden çözebilecek bu kısa ve öz cümleye rağmen insanlık sıkıntıda.
Teknoloji insanların birbirleriyle direkt temasını maalesef günümüzde keserken, böyle buluşmalarla bu istenmeyen gidişata direnmeye çalışıyoruz.
İbadetin toplu yapılmasının makbul olduğu, nefes alınan her an beraber yaşamın gerekliliklerine duyarsız kalınmaması gerekliliği, inandığımız kitabın her sayfasında yazılı.
İnsanların sohbete aç kaldığı bugünlerde sofradakiler unutuluyor.
Unutulmayan vefa ile süslenen dostluklar oluyor.
Ramazan ayında iftar buluşmalarımızda bedenler değil.
Gönüller doyuyor.