Hani; halk arasında söylenen, 'Öğrenmenin yaşı yoktur' diye güzel bir söz vardır ya… Ben; buna katılmakla birlikte, bazı şeylerin de belirli bir yaştan sonra daha güzel idrak edildiğine inanıyorum. İşte onlardan bazıları:

5 Yaşında… / Anne ve babamın birbirlerine bağırmalarının, beni ne kadar korkuttuğunu öğrendim.

7 Yaşında .../ Meşrubat içerken gülersem, içtiğimin burnumdan geleceğini öğrendim.

12 Yaşında .../ Bir şeyin değerini anlamanın en iyi yolunun, bir süre ondan yoksun kalmak olduğunu öğrendim.

13 Yaşında .../ Annemle babamın el ele tutuşmalarının, beni daima mutlu ettiğini öğrendim.

15 Yaşında .../ Bazen hayvanların, kalbimi insanlardan daha fazla ısıttığını öğrendim.

18 Yaşında .../ İlk gençlik yıllarımın keder, şaşkınlık, ıstırap ve aşktan ibaret olduğunu öğrendim.

24 Yaşında .../ Aşkın, kalbimi kırabileceğini ama buna değer olduğunu öğrendim.

33 Yaşında .../ Bir arkadaşı kaybetmenin en kestirme yolunun, ona ödünç para vermek olduğunu öğrendim.

36 Yaşında .../ Önemli olanın başkalarının benim için ne düşündükleri değil, benim kendi hakkımda ne düşündüğüm olduğunu öğrendim.

38 Yaşında .../ Eşimin beni hala sevdiğini, tabakta kalan iki elmadan küçüğünü almasından öğrendim.

41 Yaşında .../ Bir insanın kendine olan güveninin, başarısını büyük oranda belirlediğini öğrendim.

44 Yaşında .../ Annemin, beni görmekten her seferinde sonsuz mutluluk duyduğunu öğrendim.

46 Yaşında .../ Yalnızca minik bir kart göndererek bile birinin gönlünü aydınlatabileceğimi öğrendim.

49 Yaşında .../ Herhangi bir işi yaptığımdan daha iyi yapmaya çalıştığımda, o işin yaratıcılığa dönüştüğünü öğrendim.

50 Yaşında .../ Sevgi, evde üretilmemişse, başka yerde öğrenmenin çok güç olabileceğini öğrendim.

53 Yaşında .../ İnsanların bana, izin verdiğim biçimde davrandıklarını öğrendim.

55 Yaşında .../ Küçük kararları aklımla, büyük kararları ise kalbimle almam gerektiğini öğrendim.

64 Yaşında .../ Mutluluğun parfüm gibi olduğunu, kendime sürmeden başkalarına veremeyeceğimi öğrendim.

70 Yaşında .../ İyi kalpli ve sevecen olmanın, mükemmel olmaktan daha iyi olduğunu öğrendim.

82 Yaşında .../ Sancılar içinde kıvransam bile başkalarına baş ağrısı olmamam gerektiğini öğrendim.

90 Yaşında ... / Kiminle evleneceğin kararının, hayatta verilen en önemli karar olduğunu öğrendim.

95 Yaşında .../ Öğrenmem gereken daha pek çok şeyler olduğunu öğrendim…/ Ve son söz:

Dün sabaha karşı kendimle konuştum / Ben hep kendime çıkan bir yokuştum / Yokuşun başında bir düşman vardı / Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum .../ Özdemir Asaf …

Yüce Atatürk'ün ışığıyla aydınlanan ve yolunda ilerleyen bir Türkiye'de yaşanılacak güzel günler dileğiyle…

Hoşça kalın… Dostça kalın…

[email protected]