Uyuyamadım!
Kalktım.
Bilgisayarı açtım.
Kanlanmıştı!
Kanda, sanat yazılmazdı!
Sanat; barışın, güzelliğin, yüceliğin, umudun, mutluluğun kılavuzuydu…
İnsanlık, insanlığa uyanmalı diyerek pencereyi açtım.
Haykırdım!
-İnsanlık, insanlığa uyanmalı!
*/*/*
Terör saldırıları canımı yakmıştı!
Sadece benim mi?
Hepimizin…
İnsan ama insan olan herkesin…
***
Canım sıkkın, televizyonu açtım.
Türkiye yastaydı!
Dünyadan taziye mesajları yağıyordu.
İçimdeki yaralı kuş ağlıyordu!
***
Ankara’daki patlama, olacak şey değildi!
100’ e yakın ölü, 100’den fazla yaralı!
Bu kanlı eylemler hepimizi üzüyordu.
Üzmekle kalmıyor!
Kahrettiriyordu!
Zira, insanlar –barış- için yürüyordu.
Barış deyince aklıma, gönüllerde dolaşan BARIŞ şiirciğim geliyordu.
Beni,
tüm
tarih
kitaplarını
yazar
bir
yazar
yapsalar
diyorum
çocuklar…
Sayfalarını,
tek
bir
sözcükle
doldururdum;
Barış.
***
Oysa gerçek,hiç deşiirimde olduğu gibi değildi!
Çünkü ülkemizdeki kanlı terör eylemleri bunun göstergesiydi.
İşte kanlı eylemlerden birkaçı:
“15 Kasım 2003 Şalom Sinagogu (İstanbul) : 27 ölü, 300 yaralı.”
“20 Kasım 2003 HSBC ve İngiliz Konsolosluğu saldırısı : 30 ölü”
“16 Temmuz 2005 Kuşadası (Aydın) bombalı saldırı : 5 ölü, 20 yaralı.”
“22 Mayıs 2007 Anafartalar Çarşısı (Ankara) : 9 ölü, 121 yaralı.”
“ 27 Temmuz 2008 Güngören Patlama (İstanbul) : 18 ölü, 154 yaralı.”
“ 20 Ağustos 2012 Gaziantep bombalı saldırı : 10 ölü, 66 yaralı.”
“11 Mayıs 2013 Reyhanlı (Hatay) : 52 ölü,146 yaralı.”
“6 Ocak 2015 Sultanahmet’te canlı bomba (İstanbul) : 1 Polis şehit.”
“6 Haziran 2015 Diyarbakır, Miting : 4 ölü, 100 den fazla yaralı.”
“20 Temmuz 2015 Suruç (Şanlıurfa) saldırısı :34 ölü, 100’den fazla yaralı.”
Ve 10 Ekim 2015 Ankara Tren Garı : 97 ölü, 100’den fazla yaralı.”
***
Basın bunları yazıyordu.
Televizyon,birlik ve beraberliğimize ihtiyaç olduğunu anlatıyordu…
Vatanımızın bölünmesine yönelik kumpaslara karşı duruyorduk…
Çünkü, birlik ve beraberlik içerisinde aşamayacağımız engel yoktur…
Bu kara günlerde, sağduyulu olmalıydık.
-Oluyoruz da.
-Olacağız da!..
-Olmalıyız da…
*/*/*
Evet;gece uyuyamamıştım!
Bilgisayarı açmıştım.
Sanki,kanlanmıştı!
Kanda, sanat yazılmazdı!
Sanat, karanlıklar içerisinden aydınlığı gösteriyordu…
İnsanlık, insanlığa uyanmalı artık,diyerek pencereyi açtım.
Haykırdım!..
-Hişt!
-İnsanlık, insanlığa uyanmalı.
