Almanya Parlamentosu'nun aldığı 'Ermeni Soykırımını Tanıma Kararı' geçmiş yüzleşmesinin ve hesaplaşmasının değil bir gelecek planlamasının sonucudur. Ve bu yönüyle çok daha önemlidir. Bu kararı başka kararlar takip edecektir ve korkarım ki iş sonunda olan soykırımların hesaplaşmasından çok 'olması muhtemel denilecek bir soykırımın önlenmesi' gibi bir gerekçeyle Türkiye'ye müdahale noktasına taşınmak istenecektir.
Demek istediğimizi biraz daha netleştirelim. Ermeni soykırımı iddiaları, Birinci Dünya Savaşı sırasında Amerikan kamuoyunu etkilemek ve kendi yanlarında savaşa sokmak için İngilizler tarafından ortaya atılmıştır. 'Müslüman Türklerin katlettiği Hristiyan Ermeni' söylemi tek başına değil ama diğer gerekçelerinde katkısıyla ABD'nin savaşa girmesinde ve savaşın kaderini değiştirmesinde etkili olmuştur.
Günümüzde Batı kamuoyunda ve siyaset dünyasında sahneye sürülmekte olan Pontus, Nasturi ve Keldani soykırımı iddialarının temelinde 'Türklerin soykırımcı olduğu' kanısının tamamen yerleşmesi gibi bir amacı görmezden gelmek, yanlış olur. Bu kanı kamuoyuna yerleştirildikten sonra sahneye konulacak oyun 'Kürt soykırımı' olacaktır. Ve üstelik bu geçmişte kalan bir soykırım değil yaşanan ve 'mutlaka ve hemen önlenmesi' gereken bir facia/cinayet olarak sunulacaktır. Ve bu gerekçe ileride Türkiye'ye bir fiili müdahale gerekçesi yapılacaktır. Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde Alman Parlamentosu'nun kararını kınama ortak girişimine HDP'nin katılmamasını bir de bu açıdan değerlendirmek lazım.
Eğer böyle bir şey olursa -ki muhakkak olacaktır- o zaman korkarım ki, Kürt katliamı yalanının değirmenine su bizim kimi siyasilerimizin ve daha çok da sözde aydınlarımızın demeç ve yazılarından taşınacak.
Mesele önemlidir. Kızmakla, küsmekle hele de 'boykot' gibi aslı astarı olmayan, bugüne kadar hiç uygulanmayan ve bundan sona da uygulanmayacak olan söylemlerle bir yere varmak mümkün değildir. Bir an önce yeniden milli değerler etrafında derlenip toparlanmak, milli tarihimizi günlük siyasetin dışına ve üstüne taşımak zorundayız.
