Koca bir lig.
Koca Samsunspor.
Umut veren.
Birbirinden üstün vasıflara sahip olan.
Adlarından söz ettiren futbolcular.
Yönetim.
Teknik kadro.
Taraftarlar.
Ve biz gazeteciler yakışık almasa da tükendi-k.
Yeni sezona umut bağladık.
Zincirleme bir biçimde.
Bu zincirleme gerektiği biçimde gerçekleştirilebilinirse ne ala.
Aksi halde bugünleri de ararız.
Sezonun genel bir değerlendirmesini yapacak değilim.
Her birimizin eksikleri.
Hataları.
Görmedikleri oldu.
Olunca, beklentilerden uzaklaştık.
Dün, küme düşen Erciyes ile oynadık.
3-0 gibi farklı bir skorla yenildik.
Hak da ettik.
Çünkü lige biz havlu atmış bir biçimde Erciyes'e gittik.
Umutları tükenmiş.
Hedefi kalmamış.
İnancını yitirmiş futbolculardan galibiyet beklemek hayal olurdu.
Lig bitmeden, futbol bitmez demekten uzak.
O bilinçten uzak kalmış futbolcularla galibiyete ulaşılmaz.
Samsunspor play-off hedefini tutturamadı.
Ligde kaldı.
Ya rakip?
Küme düştü.
Düştü ama profesyonellikten hiçbir şey kaybetmeyerek.
Sonuna kadar mücadele etti.
Düşeriz.
Düştüğümüz gibi kalkarız da inancını beyinlere yerleştirerek.
Kalkarlar mı?
Bu inançları var oldukça kalkarlar.
Hem de ders vererek.
Her neyse; Samsunspor 3-0 yenildi.
Kim atmış?
Nasıl atmış?
Hiç önemli değil.
Yeni sezonda buluşmak umuduyla.
Hoşça kalın…
