Kazanamamak şöyle dursun kazanamamaya alışmak zor olan. Evet alıştık artık kazanamamaya. Maç öncesi inanmıyoruz kazanacağımıza. Üç puan alacağımıza yönelik en küçük bir umut ışığı yok artık içimizde. Bu umutsuzluk içinde seyrediyoruz maçları. Heyecanlanmıyoruz, yerimizden bile kalkmıyoruz. Bizi yerimizden kaldırabilecek, heyecanlandırabilecek bir şey de olmuyor artık Samsunspor maçlarında. Her hafta aynısı. Tribünde ya da televizyon başında, fark etmiyor. Heyecanımız kayboldu artık. Tahmin ediyorum yöneticiler de aynı psikolojide. Teknik ekibin ve futbolcuların da farklı olduğunu düşünmüyorum. Çünkü sezon başından beri, herkes aynı şeyleri söylüyor. Kadro yetersiz, bu şartlarda bu kadar oluyor, umutlar ikinci yarıda vs.
Birine kırk gün deli derseniz deli olurmuş ya...
Biz de yetersiziz diye diye mevcut durumu kanıksadık ve heyecansız ruhsuz haftalar geçiriyoruz. Bu üzüntü verici halet-i ruhiyemiz devreye kadar devam edecek. Bu atmosferden çıkış ancak yeni transferler yapılabilir.
Yetersiz dediğimiz bu kadro, yeterli hale getirilip yeni bir atmosfer oluşturmak, yeni bir heyecan dalgası yaratmak mümkün hale gelmedikçe değişen bir şey olmayacak.
Yeni statta, yeni bir takımla, yepyeni bir ruhla ikinci yarıda sahada olmayı umut ediyoruz.
Aksi halde olabilecekleri düşünmek bile istemiyorum.