Birlik ve beraberlik, paylaşma ve dayanışma, barış ve kardeşlik sözcükleriyle kurgulanan bayram mesajlarını
okudukça, içimi saran karamsarlıktan kurtulur, mutlu olurum...
Kavgaların yerini dostluğun, düşmanlığın yerini kardeşliğin,
fesatlıkların yerini dayanışmanın alacağını umut ederim...
Siyasilerin mesajları bu anlamda daha çok dikkatimi çeker...
Sanki o mesajı veren adam, dünün asanı keseni değil,
adeta bir melektir...
Ön yargılarımı ipe çekerim o zaman...
Nasıl da yanlış tanımışım diyerek, içimdeki hesaplaşmaya yenik düşerim...
Ne yazık ki bayram bittiğinde, kendime ettiğim onca eziyete kızarım...
Çünkü, kardeşlik, barış, sevgi ve hoşgörü mesajlarıyla
içimizi aydınlatanlar, mesainin başladığı ilk günün sabahında
eski hallerini çoktan almıştır bile...
Biz böyleyiz işte!...
Hastanede sağlığa, mezarlık ziyaretinde de hayata
dair sözler söylemek adetten olmuştur...
Bir başka cenazeye kadar ölümü akla getirmemek gibi,
gelecek bayrama kadar da sevgi ve hoşgörüden uzak yaşamaktır felsefemiz...
Kabir ziyaretleri, büyüklerin hatırlanması, küçüklerin sevindirilmesi, dargınların barışması ve yoksullara yardım
niye sadece bayramlara özgü hale getirilir anlayamam...
Diğer günlere ne oldu?..
Yine de umudumu kaybetmiş değilim...
Allahın sevabını kazanabilmek için yapılan her çaba birkaç günlük bile olsa çok güzel...
Bayramınız kutlu olsun!..