Mayına basması sonucu bir ayağını kaybeden, o dönem Gülhane Askeri Tıp Akademisindeki (GATA) tedavi sürecinin ardından Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) Rehabilitasyon Merkezinde tedavi gören 47 yaşındaki Ak, 2001 yılında tanıştığı okçulukta 2009'da dünya şampiyonluğuna ulaştı. Aktif spor hayatını noktalayan Ak, şimdi tecrübelerini gençlere aktarmak için Samsun Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğüne bağlı Samsun Okçuluk Kulübünde gönüllü antrenörlük yapıyor. Mustafa Ak, milli takımdan ayrıldığını ancak spordan kopmadığını söyledi. Gazi olmadan önce de sporun içinde olduğunu, futbol ve hentbol ile uğraştığını aktaran Ak, "Gazi olduktan sonra nasıl bir spor yapabilirim derken rehabilitasyon merkezinde okçulukla tanıştım. Sporda azimli olmak ve çok çalışmak gerekiyor. Her gazi bu tempoya dayanamayabiliyor. Tedavi ve sağlık problemleri olabiliyor. Okçuluk uzun süreçte yapılabilecek bir spor. Engellilerin böyle sporlarla uğraşması, hayatın içinde olması için büyük bir şans. Sporla uğraşmak insanı hayata daha çok bağlıyor." ifadelerini kullandı. Kendini geliştirmek için 2016 yılında başladığı Ondokuz Mayıs Üniversitesi Yaşar Doğu Spor Bilimleri Fakültesi Spor Yönetim Bölümü'nde öğrenimini sürdürdüğünü anlatan Ak, "Aynı zamanda antrenörlük yapıyorum. 9-15 yaş arası çocuklara hem tecrübelerimi aktarmak hem de çocuklara okçuluk sporunu sevdirmek adına eğitim veriyorum." diye konuştu. Yaz tatili nedeniyle ara verilen eğitimlerin ekim ayında yeniden başlayacağını belirten Ak, şöyle devam etti: "Yıllardır okçuluk yapıyorum ama çocuklara eğitim vermek, onların gelişimlerini görmek bana ayrıca gurur ve keyif veriyor. Hala arıyorlar beni, 'Hocam ne zaman kurslara başlayacağız, ne zaman devam edeceğiz?' diye. Sporun içinde yer almaya devam ediyoruz. Bir polis arkadaşım söyledi, polis akademisinde derste beni anlatmışlar konu olarak. Bir gazinin yaralandıktan sonra elde ettiği başarı ders olarak anlatılmış. Bu beni çok mutlu etti. Başarının anlatılması güzel." Ak, antrenörlüğün sporculuktan daha zor olduğuna dikkati çekerek, antrenörlüğün daha fazla sorumluluğu bulunduğunu, sporcuların gelişiminin yanı sıra malzemelerle ve daha birçok şeyle uğraşıldığını kaydetti.