Bir hafta kazan,bir hafta kaybet.
Bir hafta umutlan,bir hafta umutsuzluk içinde kal.
Bir hafta sevin,bir hafta hüzünlen.
Kısaca karmaşık duygular yaşıyoruz haftalardır. Beraberlik bile yok 11 haftadır. Ya kazanıyoruz ya kaybediyoruz.6 hafta oldu üst üste iki maç kazanamadı bu takım. Ortası yok.Anlayamadım gitti.Ve bu süre zarfında kaybettiğimiz maçlar içerisinde mağlubiyeti hiç de hak etmediğimiz tek maç Adana maçıydı.
Hayıflanmamak mümkün değil.Pozisyon vermeden iki gol yiyorsunuz,son yarım saat tek kale oynuyorsunuz , kaleciniz ikinci yarı tek pozisyon dışında yere yatmıyor neredeyse ve bu maçı kaybediyorsunuz.
7 korner kullanıyorsunuz hiçbiri tehlike yaratmıyor. Ceza sahası dışından sayısız serbest vuruş kazanıyorsunuz, hiçbirini tehlike oluşturabilecek tarzda değerlendiremiyorsunuz.Şut atmanız gereken yerde paslaşarak, orta yapılacak yerde şut atarak duran topları harcıyorsunuz.
Şimdi böyle bir maçı seyret ve deli olma.
Şu Adana takımı bu ligin lideri ve sahasında mahkum oynuyor.Gel de deli olma.
Mutlak kazanmamız gereken bu kritik maçları kazanamıyoruz.Gel de deli olma.
Kaleye giden topu rakip elle çıkarsın, hakem net penaltıyı verip kırmızı kartı çıkarmasın , gel sen deli olma.
Ceza sahası içinde Fatih dirsek yesin,ağzı patlasın, hakem görmezden gelip rakip oyuncuya kırmızı kartı çıkarmasın ,gel sen deli olma.
Maçın son anlarında rakip zaman çalmak için uğraşırken sizin oyuncularınız gereksiz gerginlik yapıp rakibin ekmeğine yağ sürsün, hocanız hakemle tartışıp zaman kaybetsin,gel sen deli olma.
Evet , delirdik resmen.Zaten bıçak sırtı olan durumumuz iyice zorlaştı.Kalan 6 maçta en az 4 galibiyet alıp rakiplerinizin kaybetmesini bekleyeceksiniz.Stres arttı şimdi. Hata payı sıfıra yaklaştı.Opsiyon kalmadı.
Ve böyle bir ortamda sen gel deli olma.
Ne diyelim,Allahım aklımıza mukayet ol.