Eğer rahat değilse...

n

n Kardeşlik kelimesinin en çok kullanıldığı bir dönemden geçiyoruz. Yalnız, ağızlarımızda telaffuz ettiğimiz bu kelimenin gerçekte var olmadığını görmek, oldukça düşündürücüdür. Bu kelimenin özellikle zihinde olması, oradan özümseyerek çıkması gerekir. Özellikle, son yıllarda yüzlerimize birer maske taktığımız ve zamanına göre de bunu ayarladığımız gerçeği inkâr edilemez. Yüzümüze taktığımız suni gülümsemeyle birlikte; dişlerini gıcırtadarak, “Yerim seni” ifadesini her zaman görmek mümkündür. “Ya olduğun gibi görün veya göründüğün gibi ol” sözü nerelerde kaldı bilinmez; ama, ortada olmadığı gerçektir. Şimdi herkes işine geldiği şekilde, çıkarlarına göre rol kesiyor. Çıkarı olunca el ayak öpenlerin, menfaatleri bitince nasıl da düşman kesildiklerini görmek, çok hazindir. Ahde vefa ortalıkta görülmüyor, ama belki Vefa (İst.)’da vardır. Sebep ise çok basit, hafıza olarak rahat değiliz:

n Eğer rahat olmazsa hafıza-ı beşer,

n Her işinde görünür şurûr-i şer…

n (Eğer, insanlığın hafızası rahat veya hoşgörülü değilse/Her yaptığı işte veya faaliyette kötülük veya şer ortaya çıkar). Ülkemizdeki ilişkilerin temelinde yatan husus, tamamen hafıza olarak rahat olmamaktan kaynaklanmaktadır. Adamın birisi kendisini arpa zannettiği için, tavuklar beni yiyecek diyerek, onlardan korkuyormuş. Çevresindekilerin bütün telkinleri para etmediği için kimi arkadaşları; bir psikiyatra muayene olmasını söyler. Sonunda, bu şahıs doktora gider ve muayene olur. Doktor bir süre onu telkin tedavisine tabi tutar ve sonunda tedavi başarı ile sonuçlanır. Son seansta doktor hastasına “Artık iyileştin, kendini arpa zannetmiyorsun ve tavuklardan korkmana sebep yok” der. Hasta adam “ Tamam doktor bey, ben arpa değilim, bunun için de tavuklardan korkmuyorum. Yalnız, bir şey var. Acaba, tavuklar benim arpa olmayıp, insan olduğumu biliyorlar mı?” der. Maalesef, ilişkilerimizin bu boyutta olduğunu düşünmek, oldukça dramatik bir durumdur ve ilişkiler insanlık açısından değil, çıkar açısından ortaya çıkmaktadır. Bu bakımdan şapkamızı önümüze koyarak düşünmemiz gerekir. Benim okuyup hüzünlendiğim diğer beyit ise;

n Şive-i yağmada ehibbâ mebhut eder âdayı,

n Huda göstermesin âsâr-ı izmihlâl bir yerde…

n (Ortada bir yıkıntı olduğu zaman, yani geriye gidiş olduğu zaman/ Dostların taarruzu düşmanları geride bırakır, dostlar birbirlerinin boğazına sarılırılar).

n Her zaman ifade ettiğim gibi durum ortadadır. Elbette, bu hastalık yeni değildir. Koca Osmanlı İmparatorluğu’nun yıkılmasının temelinde bu yatmaktadır. Daha önceki yazılarımda da ifade ettiğim gibi, artık ekonomik göstergelere göre gelişmedikleri rakamsal olarak da ortada olan, zihinsel veya hafıza olarak rahat olmayan Ortadoğu ülkelerindeki karışıklığın nedeni de budur. Ülkemizdeki durumun da bundan farklı olmadığı ortadadır. Her gün haberleri dinlemek yürek istemektedir. Aile içindeki olaylar, insanlar arasındaki çirkin ilişkiler ayyuka çıkmış bulunmaktadır. Bütün bunlar gözümüzün önünde cereyan ederken kayıtsız kalınması ise ayrı bir sorundur. Özellikle de siyasilerin esas konular üzerinde değil de, birbirlerini kirletmedeki yarışlarına inanmak, çok zor geliyor. İyi ki, halkımız bu tahriklere kapılarak, birbirlerine girmiyorlar. Onların çoğunun okuma yazması olmayabilir, ama binlerce yılın birikimi olarak irfanları vardır. Çoğunlukla konuştuğum siyasetçiler, siyasetin bu olduğu ve bu şekilde hareket edilmesi gerektiğini ifade ediyor ama ben aynı kanıda değilim. Elbette, demokratik düzen içinde her şey söylenebilir, söylenmelidir. Yalnız, kelimelerin dikkatle seçilmesi ve eskilerin deyimi ile “edebe muğayyir” (ahlak ve etik kurallarına aykırı) olmamalıdır. Dokunulmazlık zırhına sarılarak bu şekildeki ifadeleri tasvip etmem de mümkün değildir. Küfür eden veya diğer bir insanı aşağılamak üzere hakaret içeren kelimeler kullanarak, karşıdaki insanı aşağılayacağını zanneden kimse, kendisinin alçaldığının farkında olmuyor herhalde! Saygı ve sevginin esas olduğu bir dünya; ne kadar güzeldir. Güzelliklerin ve sevginin hükümran olduğu bir ülke ümidi ile saygılarımı sunarım.