Vefa sadakat , değerbilirlik ve bağlılık demektir.
Politika yada politikacı söz konusu olduğunda bu bağlılık daha bir anlam kazanır. Bu da devlet ve memleketi idealleri doğrultusunda birlikte sırt sırta bir dayanışma ile yönetmektir.
Ben bu işin külfet- nimet dengesini manevi yönden düşünüyorum. Aksi halde politika ve politikacılar yağma ve hırsızlar şebekesine dönüşür.
Milleti kurtarma yalanı ile ortaya çıkıp da sonradan yağmalayanlar kapsamımızın dışındadırlar.
Politikacıda vefa duygusu demek birlikte yol aldığı dava arkadaşlarını unutmaması demektir..
Bunun en güzel örneğini Efendimiz(sav) vermiştir.
Örneğin; O, Bedir savaşçılarını her zaman hatırlamış, onlara apayrı önem vermiştir. Ne onlar ve ne de O, onlardan kopmuşlardır.
Davaya dönüşmemiş, çıkar üzerinde kurulu politik oluşumlarda vefa yani bağlılık olmaz. Yalnız çıkar olur. Kavga yorganla ilgili olunca, yorgan gittiğinde kavga da sona ermiş olur. Öküz ölünce de ortaklık bozulur. Herkes aslı kimliğine dönüşünce maskeler düşer ve gerçek çehreler ortaya çıkar.
Adamın biri oğluna vasiyet adına şöyle bir mektup yazar bırakır:
'İsteme beş nesneyi beş kimseden olmaz reva: Biri müfsitten(İŞİ-GÜCÜ BOZGUNCULUK OLANDAN) nasihat, biri müflisten((İFLAS ETMİŞTEN İKRAM) ata, biri nakes (CİMRİDEN, İYİLİK NEDİR BİLMEYENDEN) zerre ihsan(İYİLİK- YARDIM) isteme, dahi ….'
Saygıdeğer okuyucularım bağışlasınlar dört ve beşincisini hatırlayamadım. Ama bendeniz izninizle bu vasiyetnameye altıncısı olarak 'politikacıyı' ekliyorum.
Seçimden seçime seçmenini, sıkıştığında, 'insan fakirleşince eski defterlerini karıştırırmış' dercesine arkadaşlarını arayan politikacıda vefa aranmaz. Böylelerinin vatana da vefalarının (bağlılıklarının) olacağına inanmam.
Çünkü vefa(bağlılık, kadirbilirlik) , bulaşıcıdır. Bir yerde görülmüyorsa bir başka yerde de olmaz. Bence politikacının ilk sınavı buradan başlamalıdır. Selam ve sevgi ile…
