Bebeklerin dünyayı keşfetme şekli yetişkinlerden biraz farklıdır. Onlar için ağız, dünyayı tanımanın en önemli yollarından biridir. Bu yüzden "parmak emen bebek" görmek, çoğu aile için çok normal bir durumdur. Ancak bazı zamanlar bu alışkanlık aileleri endişelendirebilir.
Doğuştan Gelen Bir Refleks
Bebeklerin doğdukları andan itibaren emme refleksleri vardır. Hatta ultrasonda, doğmadan önce bile parmaklarını emdikleri görülebilir. Bu refleks, doğada hayatta kalmalarını sağlar. Çünkü emme, beslenmenin temelidir. Dolayısıyla, parmak emen bebek görmek aslında tamamen doğal bir durumdur ve bebeklerin içgüdüsel bir davranışıdır.
Güvende Hissetme İhtiyacı
Bebekler, kendilerini güvende hissetmek için çeşitli yollar ararlar. Parmak emmek de bu yöntemlerden biridir. Özellikle uykuya geçmeden önce parmaklarını emen bebekler, bu hareket sayesinde rahatlar ve kendilerini daha huzurlu hissederler. Parmak emme, adeta bir "rahatlama düğmesi" gibi çalışır.
Duygusal İhtiyaçlar ve Stres
Bebekler de zaman zaman stres ya da huzursuzluk yaşayabilir. Diş çıkarma dönemleri, yeni bir ortama alışmaya çalışmaları veya anne-babadan ayrılma gibi durumlar, duygusal anlamda onları zorlayabilir. Böyle zamanlarda, parmak emen bebek, aslında duygusal ihtiyaçlarını gidermeye çalışıyordur. Bu durum, onların kendilerini sakinleştirme yöntemlerinden biridir.
Sıkılma ve Can Sıkıntısı
Bebekler bazen de sadece sıkıldıkları için parmak emebilirler. Özellikle çevresinde ilgisini çekecek yeterli uyaran olmadığında, kendi kendilerini oyalamak için böyle bir davranış geliştirebilirler. Bu yüzden bebeklerin yaşlarına uygun oyunlarla ve aktivitelerle desteklenmesi, parmak emme davranışını azaltabilir.
Parmak Emme Ne Zaman Problem Olur?
Genellikle 2-4 yaş arası bebeklerde parmak emme normal karşılanır. Ancak bu davranış ilkokul çağlarına kadar devam ederse, diş yapısında bozulmalara ya da konuşma gelişiminde gecikmelere sebep olabilir. Bu yüzden, parmak emen bebek 4 yaşına geldiği halde hâlâ yoğun bir şekilde bu alışkanlığı sürdürüyor ve bırakmakta zorlanıyorsa, bir çocuk doktoruna veya çocuk psikoloğuna danışmak faydalı olabilir.
