Günümüzde insan olabilmek ve insan kalabilmek zorlu iş.
İçinde yaşadığımız topluma karşı kendimizi borçlu hissetmeden yaşıyoruz.
Tabiri caiz ise buna otçul yaşam denir.
"Aman ne olur , ne olmaz ben karışmayayım.Aman ben susayım konuşmayayım."
Hele siyasi duruşumu hiç belli etmeden sessiz kalayım. Aman politik olmayayım.
Hatta bukalemun gibi olup bulunduğum arazinin rengini almalıyım.
Kimin arabası gıcırdarsa ona bineyim. Sosyal , kültürel hiçbir etkinlikte bulunmadan geleceğe katkı vermeden hiç kimseye maddi ve manevi destek olmadan yaşayayım.
Gözlerimi kaparım maaşımı alırım " diyen insanlar silsilesi içinde yaşıyoruz.
Bir eğrelti otu gibi yaşayan bu klan insan topluluğundan ve klan insan tiplemesinden nefret ediyorum. Bu tip insanları ben, sadece " Eğrelti otu "diye nitelendiriyorum.
Oysa eğrelti otunun dahi başka bir bitkiye gölge etmek gibi bir eylemi vardır.
Her geçen gün böyle insanlara olan nefretim gittikçe artıp içimde adeta önlenemez bir sel haline geliyor. Bazen bir deniz olup hepsini boğmak gibi bir duyguya kaptırıyorum kendimi.
Bazen soruyorum insanlara " Hiç mi fikriniz yok "diye .
Boş bir sahneye bakar gibi yüzüme bakıyorlar.
Kalın , taş , kaya gibi... Bir duvar gibiler...Sadece bakıyorlar...Bakıyorlar...
Az anlayıp hatta hiç anlamayıp , kör ve çok inanan bu insan silsilesi; içinde yaşadığımız
toplumu yakacak kadar tehlike arz ediyorlar.
Duyarsızlaşma ya da duyarsızlık; ahlaksızlığın kibar adıdır.
Dedesi rahmetli Vehbi Koç ile doksanlı yıllarda bir akşam yemeğinde yan yana oturup
sohbet etmiş daha doğrusu dinlemiştim kendilerini.
Çok nüktedan tevazu sahibi değerli bir zat-I muhteremdi.
Mustafa Koç ülkemizde yaklaşık dört yüz bin insanın evine ekmek gönderen , bir fırının kutsal ustası idi. Bununla kalmayıp , elindeki hamurla her alanda dik duran tüm sosyal sorumluluk projelerine ve kültürel etkinliklere kendini adayan yüzlerce çocuk okutan bir kurumun destekçisi ,sanayinin bel kemiği idi. Geniş bir vizyona sahipti.
Gerçekten de sadece zengin değil varlıklı idi.
Gezi olaylarının baş kahramanı oldu.
Bugün bir ölünün arkasından çıkan çatlak sesleri duymak ; klan insan tipine olan nefretin içimi bir kor gibi yakıp yüreğimi dağlamasından korkuyorum.
İnsanı , insan yapan merhameti ve vicdanıdır.
Allah rahmet etsin.Mekanı cennet olsun.

BU KIŞ VE HER KIŞ;
SOKAK HAYVANLARI İÇİN BİR KAP YEMEK
BİR KALP SEVGİ...